Urządzenia tryskaczowe, zatem innymi słowy, instalacja tryskaczowa należy do stałych sprzętów gaśniczych (SUG) i są wykorzystywane do gaszenia pożarów we wczesnej fazie przy użyciu zapasu wody, czyli środka gaśniczego.
Oprzyrządowanie budynków w tryskacze umożliwia oprócz dużego zmniejszenia szkód powstałych na skutek pożaru, również powiększenie powierzchni stref pożarowych oraz długości dojść ewakuacyjnych.
Posiada to duży wpływ na zmniejszenie cen inwestycji. Budynki, które powinny być zaopatrzone w stałe urządzenia gaśnicze, określa rozporządzenie w sprawie ochrony PPOŻ obiektów. Projektowanie, przeprowadzenie i eksploatacja takich tryskaczy w naszym kraju odbywa się zazwyczaj w oparciu o wytyczne amerykańskie NFPA 13 czy niemieckie VdS CEA 4001. Tryskacz powinien być zupełnie utworzony, wytworzony i eksploatowany zgodnie z jednym wybranych standardów.
Źródło: http://www.flickr.com
Nie wolno dokonywać żadnych kombinacji pomiędzy pojedynczymi regułami, ponieważ istnieją bardzo duże niezgodności pomiędzy nimi, zarówno jeżeli chodzi o źródła wody, jak i parametry chronionych przestrzeni. Fundamentem do zaaranżowania takiego urządzenia jest zakwalifikowanie go do odpowiedniej klasy niebezpieczeństwa pożarowego – w zależności od rozmiaru oraz typu ochranianych miejsc i od rodzaju chronionych w tego typu sposób materiałów czy metod ich magazynowania.
Taka ta propozycja z pewnością Cię zaintryguje, gdyż jest w niej przedstawione bez wątpienia dużo interesujących wiadomości na ten tu temat.
Należy mieć na baczności również typy pudełek, w których są przechowywane materiały. Wielokrotnie bywa tak, że palność opakowania jest wyższa, niż palność materiałów składowanych.
Klasy niebezpieczeństwa pożarowego są nazywane za pośrednictwem oznaczenia LH dla niewielkiego zagrożenia, OH dla średniego, HHP dla znacznego w przestrzeniach wytwórczych oraz HHS dla znacznego zagrożenia w tamtym miejscu, gdzie są przechowywane surowce.