Gdy myślimy o pracownikach kopalniach, na ogół przychodzą nam do głowy umorusani pyłem węglowym górnicy ze Śląska. Tak naprawdę w Polsce funkcjonuje wiele kopalń, jakie z węglem nic nie łączy.

Wykopuje się u nas różne surowce mineralne.

Zaczynając od materiałów energetycznych (jak choćby węgiel brunatny i kamienny), poprzez metale (np. miedź na południowym zachodzie), niemetale (Wieliczka i jej sól), aż do materiałów budowlanych. np. żwirów. Cały szereg odmian znamionuje, że surowce te są wykorzystywane w rozmaitych dziedzinach gospodarki. Każdy z produktów przechodzi też odmienną drogę od wydobycia do zużycia. Jedne są wykańczane wprost przy kopalni, inne potrzebują osobnych warsztatów, by zostać oczyszczone i przygotowane do wykorzystania.

Dobrym przykładem jest tu kruszywo – węglan wapnia, sławny bardziej w sektorze przemysłowym jako mączka wapienna. Wydobywa się ją w kopalniach w kilku miejscach w Kraju, przykładowo w rejonie Jury Krakowsko-Częstochowskiej. W zależności od charakteru kopalni albo przerabiana jest w kompleksie, albo przewożona do współpracującego wydziału, np. cementowni. Jakkolwiek by było z kawałów kamienia (wapienia) zostaje proszek, jaki ma zastosowanie w produkcji cementu, wylewek samopoziomujących, innej chemii budowlano-remontowej, ale również w elektrowniach. Mączka wapienna jest świetnym wypełnieniem, dlatego jej zużycie jest w każdej z tych branż ogromne.

Dla przeciętnego Kowalskiego mączka nie stanowi atrakcji, jako że nie używa się jej w warunkach domowych. Mamy kontakt z nią, nawet o nim nie myśląc, dopiero podczas działań remontowych, kiedy kładziemy nową podłogę albo podklejamy płytki klejem.